Κατά την εκτέλεση μιας άσκησης οι ενεργειακές δαπάνες προέρχονται από διάφορους μηχανισμούς στα διάφορα επίπεδα έντασης στην άσκηση.
Για την κάλυψη των ενεργειακών δαπανών κατά την άσκηση διακρίνουμε τρεις φάσεις:
• Τη μεταβατική φάση
• Τη φάση σταθεροποίησης
• Τη φάση αποκατάστασης
Η οριοθέτηση των τριών αυτών φάσεων γίνεται από την πρόσληψη οξυγόνου σε κάθε μία από αυτές. Με την έναρξη της προσπάθειας η πρόσληψη του οξυγόνου αυξάνεται με γρήγορο ρυθμό και τελικά σταθεροποιείται σε ένα σημείο, ανάλογα με την ένταση της άσκησης. Μετά το τέλος της άσκησης η πρόσληψη μειώνεται και επανέρχεται σε κατάσταση ηρεμίας. Ο μυς έχει την ευχέρεια να καταναλώνει για ενέργεια γλυκόζη, ελεύθερα λιπαρά οξέα ή κετονοσώματα ανάλογα με την ένταση, τη διάρκεια και το είδος της άσκησης.
Ο αερόβιος μηχανισμός παραγωγής ενέργειας επικρατεί του αναερόβιου σε προσπάθειες με χαμηλή ένταση και μεγάλη χρονική διάρκεια. Η ένταση κατά τη διάρκεια της άσκησης κυμαίνεται από το 55 - 75% της μέγιστης χωρητικότητας. Αυτό μπορούμε να το εξακριβώσουμε από τη μέτρηση του καρδιακού παλμού κατά τη διάρκεια της έντασης (ηλεκτροκαρδιογράφος) με τον κατάλληλο εξοπλισμό ή στο τέλος χρησιμοποιώντας τον εξής απλό τύπο: 220 μείον την ηλικία του αθλούμενου = μέγιστη χωρητικότητα Χ% για το επίπεδο έντασης που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε στην προπόνηση. Παράδειγμα: άτομο ηλικίας 40 ετών, επίπεδο έντασης 70% έχουμε: 220 - 40 = 180 μέγιστη χωρητικότητα Χ 70% = 126 καρδιακοί παλμοί ανά λεπτό.
Το επίπεδο της έντασης που θα χρησιμοποιηθεί εξαρτάται βασικά από το επίπεδο φυσικής κατάστασης του αθλούμενου. Η διάρκεια της άσκησης κυμαίνεται από 30 - 60 λεπτά.
Κατά την αεροβική άσκηση η ενέργεια παράγεται από τη γλυκόζη και το λίπος, αυξάνονται τα αποθέματα γλυκογόνου και προάγεται η κατανάλωση λιπαρών οξέων. Στην αρχή αυξάνεται η ροή του αίματος προς τους μυς και η καρδιακή λειτουργία σταθεροποιείται στις απαιτήσεις του μεταβολισμού των μυών. Πριν όμως σταθεροποιηθεί ο καρδιακός παλμός περνούν μερικά λεπτά κατά τη διάρκεια των οποίων γίνονται διάφορες μεταβολικές προσαρμογές και η παραγωγή ενέργειας προέρχεται κατά ένα μέρος από τον αναερόβιο μεταβολισμό. Το πέρασμα από την μία φάση στην άλλη συνήθως γίνεται αντιληπτό σαν εξάντληση και κόπωση.
Είδη Αερόβιας Προπόνησης
Οι δραστηριότητες που μπορούν να ενεργοποιήσουν τον αερόβιο μεταβολισμό είναι αυτές που έχουν χαμηλή ένταση και μεγάλη χρονική διάρκεια. Τέτοιες είναι το χαλαρό τρέξιμο, το έντονο περπάτημα, το συνεχόμενο ανέβασμα σκάλας (stepper), η κωπηλασία, το ποδήλατο, το κολύμπι, το σχοινάκι, και η αεροβική γυμναστική (aerobic χαμηλής κρούσης).
Εφαρμογές
Την αεροβική γυμναστική την χρησιμοποιούμε για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης, τη βελτίωση του καρδιαγγειακού και καρδιοαναπνευστικού συστήματος, τη μείωση του ποσοστού του λίπους. Με την αερόβια άσκηση επιτυγχάνεται η αύξηση της αντοχής του ατόμου και η μείωση του σωματικού λίπους σε συνδυασμό φυσικά με την κατάλληλη διατροφή και ποιότητα ζωής.
