Συχνές Ερωτήσεις-Απαντήσεις για Θέματα Υγείας

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η ακμή προκαλείται από το βρώμικο δέρμα. Η αλήθεια είναι πως το πλύσιμο από μόνο του δεν μπορεί να εξαφανίσει ή να προλάβει την ακμή·πάντως βοηθά να καθαριστεί η επιφάνεια από τα λιπαρά στοιχεία και τα νεκρά δερματικά κύτταρα. Πολλοί άνθρωποι χρησιμοποιούν προϊόντα κάθε είδους, περιλαμβανομένων καθαριστικών που στηρίζονται στο αλκοόλ, και τρίβουν δυνατά το δέρμα το αποτέλεσμα είναι απλώς να ερεθίσουν περισσότερο το δέρμα και να επιδεινωθεί η ακμή.

Το μόνο που χρειάζεται είναι να πλένουμε μαλακά το δέρμα δυο φορές την ημέρα με νερό και υποαλλεργικό σαπούνι. Πάντως η ακμή οφείλεται σε πολλούς βιολογικούς παράγοντες που είναι άσχετοι με το πλύσιμο. Γι’ αυτό πρέπει να εφαρμόζουμε την κατάλληλη θεραπευτική αγωγή για την ακμή.

Συνήθως το στρες θεωρείται υπεύθυνο για την ακμή. Το στρες μπορεί να έχει διάφορες ψυχοσωματικές εκδηλώσεις, στις οποίες περιλαμβάνονται αλλαγές στις ορμόνες που θεωρητικά οδηγούν στην ακμή. Όμως στην πράξη δεν είναι αυτό υπεύθυνο. Αντίθετα, η ακμή είναι αυτή που προκαλεί στρες!

Η ακμή δεν προκαλείται από το φαγητό. Το να ακολουθήσουμε μια αυστηρή δίαιτα δεν σημαίνει ότι καθαρίζει το δέρμα. Αν και κάποιοι άνθρωποι αισθάνονται ότι η ακμή επιβαρύνεται από κάποια φαγητά, κυρίως τη σοκολάτα, αναψυκτικά τύπου κόλα, φιστίκια, θαλασσινά και κάποιες λιπαρές τροφές, δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη ότι αυτές οι τροφές προκαλούν ή επιδεινώνουν την ακμή. Βεβαίως, αν θεωρείτε πως κάποια φαγητά επιδεινώνουν το πρόβλημα μπορείτε να τα αποφύγετε, γνωρίζοντας όμως ότι η κατάλληλη θεραπευτική αγωγή και όχι η δίαιτα θα δώσουν τη λύση στην ακμή.

Πολλοί αισθάνονται ότι ο ήλιος βελτιώνει την κατάσταση των εξανθημάτων της ακμής. Δεν υπάρχει όμως απόδειξη για τα θετικά αποτελέσματα του ηλιακού φωτός. Επιπλέον, η υπεριώδης ακτινοβολία του ηλιακού φωτός αυξάνει τον κίνδυνο καρκίνου του δέρματος και πρόωρου γήρατος του δέρματος. Δεν είναι λοιπόν μια συνιστώμενη τεχνική για τον έλεγχο της ακμής, αφού άλλωστε υπάρχουν άλλες δοκιμασμένες μορφές θεραπείας.

Είναι γεγονός ότι την περίοδο της άνοιξης τα περισσότερα δέντρα και φυτά ανθοφορούν, οπότε οι ασθενείς με αλλεργική ευαισθησία στις γύρεις έχουν ενοχλητικά συμπτώματα. Ο ειδικός γιατρός (αλλεργιολόγος) θα συστήσει:

α) Να αποφύγετε την εκδρομή στην εξοχή και να προτιμήσετε εκδρομή στη θάλασσα όπου η ποσότητα των γύρεων είναι σαφώς μικρότερη.

β) Να λαμβάνετε επιμελώς την φαρμακευτική αγωγή όλη την περίοδο της άνοιξης.

γ) Να προτιμάται εκδρομές στην εξοχή τους καλοκαιρινούς μήνες, όταν δηλαδή η περίοδος ανθοφορίας φθάνει στο τέλος της.

Αυτό εξαρτάται από το πόσο έντονα είναι τα συμπτώματα και κατά πόσο είστε διατεθειμένος να τα δεχτείτε. Οπωσδήποτε όμως ορισμένες συμβουλές θα ελαχιστοποιήσουν το πρόβλημα:

α) Θα πρέπει να λαμβάνουμε τη φαρμακευτική θεραπεία εγκαίρως.

β) Είναι προτιμότερο να συναντιέστε κάπου αλλού π.χ. στο δικό σας σπίτι ή εκτός σπιτιού.

γ) Θα πρέπει η σύντροφός σας να φοράει ρούχα με τα οποία  η γάτα δεν έχει έρθει σε επαφή.

δ) Εάν τελικά πρόκειται να πάτε στο σπίτι της συντρόφου ζητείστε της να έχει καθαριστεί καλά πριν την άφιξη σας και η γάτα να βρίσκεται εκτός σπιτιού.

Τα ακάρεα της οικιακής σκόνης είναι έντομα μη ορατά δια γυμνού οφθαλμού, τα οποία αναπτύσσονται σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας και σχετικής υγρασίας. Τρέφονται από τα απορρίμματα του ανθρώπινου δέρματος και υπάρχουν κυρίως σε μοκέτες, χαλιά, στρώματα, κουβέρτες και έπιπλα. Εκτός από τη συνήθη φαρμακευτική θεραπεία που πρέπει να ακολουθείτε επιμελώς, ορισμένα μέτρα πρόληψης και προφύλαξης είναι απαραίτητα:

α) Απομάκρυνση από το υπνοδωμάτιο του παιδιού χαλιών, μοκετών και χνουδωτών παιχνιδιών.

β) Καλός καθαρισμός του δωματίου όταν το παιδί δεν βρίσκεται εκεί.

γ) Πολύ καλός αερισμός.

δ) Κάλυψη του στρώματος και του μαξιλαριού με ειδικό αντιαλλεργικό κάλυμμα.

ε) Καθαρισμός επίπλων και άλλων αντικειμένων με βρεγμένη πετσέτα, για αποφυγή αιώρησης της σκόνης.

στ) Διατήρηση χαμηλής σχετικής υγρασίας και θερμοκρασίας με καλό αερισμό.

Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που μπορούν να εξηγήσουν αυτή την κατάσταση.

Πολλές φορές ερχόμαστε σε επαφή με την πρώτη ύλη του latex (rubber) χωρίς να το καταλάβουμε. Υπάρχουν πολλά προϊόντα που περιέχουν την πρώτη ύλη και είναι δύσκολο να τα αποφύγουμε.

Υπάρχει η περίπτωση της λεγόμενης διασταυρούμενης αλλεργικής αντίδρασης. Πολύς κόσμος που είναι αλλεργικός στο latex είναι επίσης αλλεργικός και σε ορισμένα φρούτα και ξηρούς καρπούς. Έτσι τρώγοντας αυτά τα τρόφιμα εμφανίζονται αλλεργικά συμπτώματα χωρίς να συμβαίνει κάποια πρακτική επαφή με το latex.

Η πιθανότητα να νοσήσει κάποιος από άνοια αυξάνονται με την ηλικία. Στις μέρες μας όμως οι περιπτώσεις άνοιας έχουν αυξηθεί πολύ αφού είναι δεδομένη η αύξηση της διάρκειας ζωής.

Η άνοια σχεδόν πάντα εμφανίζεται μετά το δεύτερο μισό της ανθρώπινης ζωής, κυρίως μετά την ηλικία των 65 ετών. Μερικοί ειδικοί θεωρούν ότι αυτή είναι η τιμή που πρέπει να πληρώσει η κοινωνία στην προσδοκία για μεγαλύτερη διάρκεια ζωής. Γι’ αυτό το λόγο ο όρος «άνοια» οδηγεί σε όμοιους φόβους όπως οι όροι «καρκίνος» και «AIDS».

Η συχνότητα της άνοιας αλλάζει με την ηλικία: για παράδειγμα, λιγότερο από 2% για ηλικίες 65-69 ετών, 5% για ηλικίες 75-79 και πάνω από 20% για ηλικίες 85-89 ετών. Ένας στους τρεις ανθρώπους άνω των 90 ετών υποφέρει από ελαφρά ή σοβαρή άνοια.

Η άνοια δεν επηρεάζει μόνο τους ανθρώπους που πάσχουν από αυτή. Κι εκείνοι που περιβάλλουν τον ασθενή αντιμετωπίζουν πολλές δυσκολίες καθώς είναι αναγκασμένοι να περιθάλπουν το αγαπημένο τους πρόσωπο και να γίνονται μάρτυρες της επιδείνωσης της κατάστασής του

Η άνοια είναι μια ασθένεια που επιδεινώνεται σταδιακά και δεν μπορεί να γιατρευτεί. Είναι διαθέσιμος ένας αριθμός από αγωγές που σκοπό έχουν να επιβραδύνουν την εξέλιξή της, δεν υπάρχουν όμως αγωγές που να βελτιώνουν την εγκεφαλική λειτουργία. Η αγωγή, το επίπεδο φροντίδας και κάποια σωματικά, πνευματικά και συγκινησιακά ερεθίσματα μπορεί να βελτιώσουν προσωρινά την κατάσταση ορισμένων ασθενών. Ο γιατρός σας ή ο ειδικευμένος νοσηλευτής μπορούν να σας δώσουν περισσότερες πληροφορίες και συμβουλές.

Ο καθένας έχει το δικαίωμα να πληροφορηθεί για την ιατρική διάγνωση που τον αφορά. Αυτό μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στον ασθενή να αποφασίσει πώς θα διαθέσει το χρόνο του και να πάρει τις αποφάσεις του για το μέλλον. Υπάρχουν διάφορες απόψεις στους ιατρικούς κύκλους σχετικά με τη γνωστοποίηση της διάγνωσης για την άνοια.

Σήμερα η κρατούσα αντίληψη είναι ότι κάθε ασθενής, ανάλογα με το στάδιο της ασθένειας και την προσωπικότητά του, έχει το δικαίωμα να μάθει αλλά και το δικαίωμα να μη μάθει.

Αυτό απαιτεί μια βαθμιαία προσέγγιση στην ανακοίνωση της διάγνωσης στον πάσχοντα. Συνήθως ο ασθενής πληροφορείται ένα μέρος της πληροφορίας, όσο τουλάχιστον μπορεί να κατανοήσει. Κατόπιν ερωτάται αν θέλει να μάθει περισσότερα.

Η πληροφόρηση των συγγενών πάντα απαιτεί τη συγκατάθεση του πάσχοντος.

Όχι. Οι ασθματικοί μπορεί και πρέπει να ζουν μια εντελώς φυσιολογική ζωή. Πρέπει όμως να παίρνουν σωστά τα φάρμακα και να αποφεύγουν αναίτια την έκθεσή τους σε παράγοντες που επιβαρύνουν το άσθμα.

Φυσικά. Η άσκηση κάνει καλό. Αν όμως ανήκετε στην κατηγορία των ατόμων που εμφανίζουν δύσπνοια με την γυμναστική, θυμηθείτε μόνο να πάρετε τα εισπνεόμενα φάρμακά σας πριν την άσκηση. Και βέβαια, σταματήστε όταν κουραστείτε ή λαχανιάσετε.

Όταν το άσθμα δεν αντιμετωπίζεται σωστά και δεν θεραπεύεται καθόλου, ναι, μπορεί να γίνει επικίνδυνο και για τη ζωή του ασθενούς. Αυτό βέβαια δεν συμβαίνει όταν το άσθμα αντιμετωπίζεται σωστά.

Η κορτιζόνη είναι πολύτιμο φάρμακο και έχει παρενέργειες όταν χορηγείται για μακρύ χρονικό διάστημα σε μεγάλες δόσεις από το στόμα (χάπια). Αντίθετα η εισπνεόμενη κορτιζόνη δεν έχει παρενέργειες ακόμη και σε πολύ μικρά παιδιά. Ο γιατρός σας θα αποφασίσει αν χρειάζεστε κορτιζόνη και αυτός θα σας συστήσει πώς και πότε πρέπει να την πάρετε.

Το άσθμα είναι χρόνια πάθηση με υφέσεις και εξάρσεις. Η συνεχής αγωγή έχει την νόσο υπό έλεγχο και μειώνει τις εξάρσεις.

Αν και η διατροφή του καθενός αποτελεί στοιχείο της προσωπικότητάς του (άρα ο τρόπος και οι αρχές διατροφής εξειδικεύονται για το κάθε άτομο ξεχωριστά), εντούτοις όλοι μπορούμε να ακολουθήσουμε κάποιες βασικές κατευθυντήριες γραμμές που είναι οι παρακάτω:

1) Τα γεύματα να περιέχουν το σύνολο των απαραίτητων στοιχείων που χρειάζεται καθημερινά ο οργανισμός. Έτσι η προτιμώμενη βάση του γεύματος είναι τα φυτικά προϊόντα (λαχανικά και φρούτα). Το κρέας, τα αυγά και τα ψάρια πρέπει να καταναλώνονται σε μικρές ποσότητες. Τα φυσικά έλαια, το γάλα και τα γαλακτοκομικά προϊόντα συμπληρώνουν το καθημερινό μενού.

2) Κάθε πιάτο πρέπει να περιέχει διαφορετικό είδος φαγητού. Τα ζωικής προελεύσεως τρόφιμα να είναι καλά μαγειρευμένα, ενώ τα φυτικής προέλευσης όσο το δυνατόν λιγότερο.

3) Τρία γεύματα την ημέρα είναι απαραίτητα. Το τι θα περιέχουν συχνά εξαρτάται από τις προτιμήσεις του καθενός. Η σταθερή αρχή πάντως είναι ότι το βραδινό φαγητό πρέπει να είναι πολύ ελαφρύ, ενώ το πρωινό να προσφέρει στον οργανισμό μεγάλο μέρος των θρεπτικών στοιχείων που χρειάζεται.

Τα συμπληρώματα διατροφής και οι βιταμίνες είναι πολύ χρήσιμα φαρμακευτικά προϊόντα. Επειδή όμως είναι φαρμακευτικά, πρέπει οπωσδήποτε να λαμβάνονται με καθοδήγηση και εντολή του γιατρού. Σε περίπτωση υπερκατανάλωσης μπορεί ένα άτομο να λάβει δόσεις υψηλότερες από όσο αντέχει οργανισμός του. Για παράδειγμα, ορισμένες βιταμίνες σε υψηλές δόσεις δημιουργούν παρενέργειες: υπερβολική δόση βιταμίνης Α μπορεί να οδηγήσει σε βλάβη στο συκώτι ή η υπερβολική δόση βιταμίνης Β6 προξενεί ζημιά στο νευρικό σύστημα.

Το στρες είναι η πιο κοινή αιτία του τριγμού των δοντιών ή βρουξισμού, όπως είναι η ιατρική του ονομασία. Οι περισσότερες περιπτώσεις βρουξισμού συμβαίνουν κατά τη διάρκεια του ύπνου. Αν ξυπνήσετε με πονοκέφαλο, πονόδοντο, ή πόνους στα αυτιά, όπως επίσης κι αν υπάρχει ένα αίσθημα σαν να άσκησε κάποιος πίεση στο πρόσωπο, στους μυς των σιαγόνων, στα δόντια και στα ούλα, είναι πιθανό να τρίζετε τα δόντια σας το βράδυ. Με μια εξέταση ρουτίνας ο οδοντίατρος θα διαπιστώσει αν υπάρχει φθορά στα δόντια ή στις οδοντιατρικές εργασίες όπως τα σφραγίσματα ή τις κορόνες. Με την πάροδο του χρόνου ο βρουξισμός μπορεί να γίνει αιτία φθοράς ή θραύσης της αδαμαντίνης και πιθανώς να προκαλέσει χαλάρωση του δοντιού.

Αν το στρες είναι αιτία του βρουξισμού, κάποιες τεχνικές χαλάρωσης (για παράδειγμα, ένα ζεστό μπάνιο ή ένας χαλαρωτικός περίπατος) μπορεί να βοηθήσουν. Όμως για πιο σοβαρές περιπτώσεις βρουξισμού μια ειδική συσκευή που κατασκευάζεται από τον οδοντίατρο θα ανακουφίσει τα συμπτώματα.

Καλό είναι να έχουμε στο μυαλό ότι ο τριγμός των δοντιών συμβαίνει κάποια στιγμή στους περισσότερους ανθρώπους. Πάντως αν υποπτευόμαστε ότι ο τριγμός συμβαίνει συχνά, πρέπει να συμβουλευτούμε τον οδοντίατρο.

Το φθοριούχο άλας (fluoride) είναι μια φυσική προστασία για την καταστροφή των δοντιών. Μαζί με την κατάλληλη φροντίδα είναι για τους ανθρώπους όλων των ηλικιών ένας από τους από αποτελεσματικούς τρόπους να προστατέψουμε τα δόντια από τη φθορά και να βελτιώσουμε τη στοματική υγεία.

Για τα παιδιά το φθοριούχο άλας συντελεί ώστε να γίνει η αδαμαντίνη σκληρότερη και πιο ανθεκτική στο οξύ που προκαλεί την καταστροφή των δοντιών. Είναι πολύ σημαντικό για τους γονείς να βεβαιωθούν ότι το παιδί πήρε την συνιστώμενη ποσότητα φθοριούχου άλατος.

Για τους ενήλικες, το φθοριούχο άλας βοηθά στην επανόρθωση καταστροφών που βρίσκονται ακόμη σε πρώιμο στάδιο και δεν είναι ορατές στο στόμα· αυτή είναι μια διαδικασία που ονομάζεται αποκατάσταση των μεταλλικών στοιχείων.

Μπορούμε να πάρουμε το φθοριούχο άλας από διάφορες πηγές, στις οποίες περιλαμβάνεται το πόσιμο φθοριωμένο νερό. Η ποσότητα του φθοριούχου άλατος που περιλαμβάνεται στο νερό της βρύσης είναι σχετικά μικρή, όμως είναι αρκετή για να δυναμώσουν τα δόντια των παιδιών που ακόμη αναπτύσσονται. Το φθοριούχο άλας μπορεί επίσης να ληφθεί μέσα από τοπικές εφαρμογές οδοντόκρεμας και υγρού για τα δόντια, ή μπορεί να ληφθεί με συνταγή του οδοντιάτρου. Όπως σε όλα τα καλά πράγματα, απαιτείται μετρημένη χρήση, άρα είναι σημαντικό να είναι μετρημένη και η πρόσληψη φθοριούχου άλατος. Τα μικρά παιδιά πρέπει να επιβλέπονται όταν χρησιμοποιούν οδοντόπαστα. Οι γονείς πρέπει να τοποθετούν πολύ μικρή ποσότητα οδοντόπαστας και να διδάξουν τα παιδιά να φτύνουν την οδοντόπαστα αντί να την καταπίνουν. Τα παιδιά κάτω των έξι ετών δεν πρέπει να χρησιμοποιούν οδοντόπαστα με φθοριούχο άλας. Πρόσθετα φθοριούχου άλατος πρέπει να δίνονται από γιατρό και μόνο όταν τα παιδιά ζουν σε περιοχές όπου το νερό δεν είναι φθοριωμένο.

Οι οδοντίατροι σε γενικές γραμμές χρησιμοποιούν ατμό ή θερμό αέρα για να αποστειρώσουν τα εργαλεία σε ειδικό κλίβανο υψηλής θερμοκρασίας και πίεσης που εξοντώνει κάθε μολυσματικό παράγοντα. Τα εργαλεία αποστειρώνονται μετά από κάθε χρήση. Επίσης οι οδοντίατροι χρησιμοποιούν και εργαλεία μιας χρήσης.

Το πιπίλισμα του δαχτύλου είναι ένα φυσιολογικό καταπραϋντικό αντανακλαστικό για τα βρέφη και τα μικρά παιδιά. Πάντως όταν βγαίνουν τα μόνιμα δόντια το πιπίλισμα του δαχτύλου μπορεί να προκαλέσει ακανόνιστη διάταξη των δοντιών. Η έκταση των προβλημάτων εξαρτάται από το πόσο συχνά το παιδί πιπιλάει το δάχτυλο, για πόση ώρα, πότε άρχισε αυτή τη συνήθεια και πόση δύναμη βάζει στο πιπίλισμα. Τα παιδιά πρέπει να σταματήσουν να πιπιλάνε το δάχτυλό τους όταν αρχίζουν να βγαίνουν τα μόνιμα δόντια – συνήθως στην ηλικία των έξι ή επτά ετών.

Ο καλύτερος τρόπος για να σταματήσει αυτή η πρακτική είναι η θετική αντίδραση: ένα μπράβο ή μια μικρή ανταμοιβή μπορεί να ενθαρρύνουν το παιδί για να σταματήσει να πιπιλάει το δάχτυλο. Ένας αρνητικός εξαναγκασμός ή η συνεχής γκρίνια έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Ως έσχατη λύση ο οδοντίατρος μπορεί να συστήσει μια συσκευή που τοποθετείται στο στόμα του παιδιού και χρησιμεύει ως υπενθύμιση και αποτροπή. Οι γονείς πάντως πρέπει να έχουν στο μυαλό τους ότι η συνήθεια αυτή είναι φυσιολογική και τα παιδιά, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα την εγκαταλείψουν όταν είναι έτοιμα.

Δυσλεξία είναι η διαταραχή στην ανάγνωση που μπορεί να εμφανίσει ένα παιδί φυσιολογικής νοημοσύνης. Θεωρείται ειδική αναπτυξιακή διαταραχή των σχολικών ικανοτήτων και δεν σχετίζεται με νοητικά προβλήματα ή προβλήματα συμπεριφοράς.

Η δυσλεξία είναι ένας τύπος μαθησιακής δυσκολίας. Υπάρχουν επίσης:

1) Η δυσαριθμησία: είναι η ελαττωμένη ικανότητα ενός ατόμου φυσιολογικής νοημοσύνης να εκτελέσει αριθμητικές πράξεις και μαθηματικούς υπολογισμούς.

2) Η δυσγραφία: πρόκειται για ελαττωμένη ικανότητα ενός ατόμου στη γραφή ή στην οργάνωση του γραπτού λόγου. Η δυσγραφία έχει νευροψυχολογικά αίτια.

Όχι. Η δυσλεξία είναι απλώς διαταραχή στην ανάγνωση. Είναι μάλιστα εντυπωσιακό το γεγονός ότι τα παιδιά με δυσλεξία είναι συχνά ευφυέστερα από τους συνομηλίκους τους.

Αφού η δυσλεξία δεν είναι πάθηση, δεν υπάρχει και θεραπεία. Αποτελεί όμως πρόβλημα και γι’ αυτό το λόγο η σωστή και έγκαιρη διάγνωση, οι κατάλληλες οδηγίες, η σκληρή δουλειά και η υποστήριξη από την οικογένεια, τους φίλους και τους δασκάλους βοηθούν αποτελεσματικά το παιδί στη σχολική του προσπάθεια και αργότερα στην ενήλικη ζωή του.

Αν η δυσλεξία διαγνωστεί έγκαιρα και τα παιδιά πάρουν αποτελεσματική φωνολογική εκπαίδευση στο νηπιαγωγείο και στην πρώτη τάξη του Δημοτικού έχουν πολύ λιγότερα προβλήματα να μάθουν να διαβάζουν από άλλα παιδιά με δυσλεξία που δεν είχαν αυτή τη βοήθεια.

Πάντως το 74% των παιδιών που διαβάζουν με δυσκολία στην τρίτη τάξη του Δημοτικού εξακολουθούν να έχουν πρόβλημα στην ανάγνωση και στην τρίτη τάξη του Γυμνασίου. Συχνά δεν μπορούν να διαβάσουν καλά ακόμη και ως ενήλικοι.

Πάντως δεν ποτέ αργά για άτομα με δυσλεξία να μάθουν να διαβάζουν σωστά ή πιο σωστά.

Τα αίτια της δυσλεξίας είναι νευροβιολογικά και γενετικά. Στατιστικά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα κάποιος από τους γονείς ή τους προγόνους ενός ατόμου με δυσλεξία να αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα.

Ανάλογα με την ηλικία (προσχολική-σχολική) τα σημάδια δυσλεξίας διαφοροποιούνται. Αν διακρίνουμε στο παιδί ορισμένα από τα παρακάτω, υπάρχει πιθανότητα δυσλεξίας και θα πρέπει να υποβληθεί το παιδί σε τεστ από κάποιον ειδικό γιατρό:

Προσχολική ηλικία

Μιλάει αργότερα από τα άλλα παιδιά

Δυσκολεύεται με ορισμένες λέξεις

Δυσκολεύεται να προσθέσει λέξεις στο λεξιλόγιό του

Δεν μπορεί να θυμηθεί τη σωστή λέξη

Δυσκολεύεται να μάθει τα ποιηματάκια στον παιδικό σταθμό ή στο νηπιαγωγείο

Έχει πρόβλημα να μάθει το αλφάβητο, τους αριθμούς, τις ημέρες της εβδομάδας, χρώματα και σχήματα

Έχει πρόβλημα συμμετοχής στις δραστηριότητες των συνομηλίκων του

Έχει πρόβλημα να ακολουθήσει οδηγίες που περιλαμβάνουν περισσότερα του ενός βήματα

Έχει πρόβλημα με την καθημερινή ρουτίνα

Κάποιες δεξιότητες αναπτύσσονται πιο αργά από τα άλλα παιδιά

Έχει δυσκολία να διηγηθεί μια ιστορία με τη σωστή σειρά

Συχνά δυσκολεύεται να ξεχωρίσει τους ήχους σε μια λέξη και ανακατεύει ήχους για να φτιάξει μια λέξη

Σχολική ηλικία

Μαθαίνει αργά τη σχέση γραμμάτων και ήχων

Διαβάζει την κάθε λέξη ξεχωριστά, χωρίς να δημιουργεί μια φραστική συνέχεια

Μπερδεύει τις μικρές λέξεις (π.χ. αν και να)

Κάνει λάθη στο διάβασμα

Μπερδεύει τα αριθμητικά σύμβολα και τα σύμβολα των πράξεων

Κάνει λάθη στο διάβασμα αριθμών (π.χ. 21 αντί 12)

Έχει πρόβλημα στο να θυμηθεί γεγονότα

Μαθαίνει αργά νέες δεξιότητες

Απομνημονεύει χωρίς να καταλαβαίνει τι έχει διαβάσει

Είναι παρορμητικό και παθαίνει συχνά ατυχήματα

Πιάνει αδέξια το μολύβι

Έχει πρόβλημα να διαβάσει την ώρα

Όχι. Ένα άτομο με δυσλεξία μπορεί να ακολουθήσει οποιοδήποτε επάγγελμα, χωρίς κανένα απολύτως περιορισμό. Άλλωστε πολλοί επιτυχημένοι στον τομέα τους άνθρωποι είχαν το πρόβλημα αυτό (Αλμπερτ Αϊνστάιν, Ουΐνστον Τσόρτσιλ, Ουόλτ Ντίσνεϋ και πολλοί άλλοι).

Η πιο κοινή αιτία της απώλειας των μαλλιών είναι η κληρονομικότητα. Οι άνδρες και οι γυναίκες κληρονομούν το γονίδιο της απώλειας των μαλλιών είτε από τον πατέρα είτε από τη μητέρα είτε και από τους δύο. Το γονίδιο αυτό επιδρά περισσότερο στους άνδρες αφού μια ορμόνη, η τεστοστερόνη, ενεργοποιεί το γενετικό πρόγραμμα που είναι υπεύθυνοι για την απώλεια των θυλακίων των τριχών. Επί του παρόντος δεν υπάρχει γνωστή μέθοδος που να σταματά τη διαδικασία αυτή. Η έναρξη, η έκταση και ο βαθμός της απώλειας των μαλλιών ποικίλλει από άτομο σε άτομο.

Σοβαρές ασθένειες, κακή διατροφή ή έλλειψη βιταμινών μπορεί να επιταχύνουν τη διαδικασία. Επίσης οι βαφές μαλλιών και χημικοί παράγοντες βλάπτουν τα μαλλιά με αποτέλεσμα τη μόνιμη απώλειά τους.

Στις αιτίες για την απώλεια των μαλλιών δεν περιλαμβάνεται η χρήση καπέλου, το πολύ συχνό λούσιμο ή οι φραγμένοι πόροι.

Μερικές ασκήσεις και μπάνιο σε νερό που δεν είναι ψυχρό είναι αρκετά αποτελεσματικά μέτρα κατά της αρθρίτιδας. Για τις ασκήσεις βλ. το άρθρο απλές ασκήσεις για να δυναμώσουν οι αρθρώσεις. Επίσης η καλοκαιρινή θάλασσα, τα ιαματικά λουτρά αλλά και ένα χλιαρό μπάνιο στο σπίτι ανακουφίζουν από τους πόνους της αρθρίτιδας.

Στην αρθρίτιδα οι ξαφνικοί έντονοι πόνοι είναι σύνηθες φαινόμενο· δυστυχώς δεν έχει σαφώς διευκρινισθεί η αιτία τους, όμως πολλοί ασθενείς τους έχουν συνδυάσει με την έντονη σωματική δραστηριότητα. Στη βάση αυτή, όταν για κάποιο λόγο εμπλακούμε σε έντονη ή επαναλαμβανόμενη εργασία, καλό είναι να κάνουμε αρκετά διαλείμματα ανάπαυσης.

Αντίθετα, κάποιοι άλλοι ασθενείς συνδυάζουν τους ξαφνικούς πόνους με περιόδους απραξίας ή όταν είναι αναγκασμένη να καθίσουν για πολύ ώρα σε μια θέση (για παράδειγμα, πολύωρη δουλειά γραφείου ή πολύωρο οδήγημα). Σ’ αυτή την περίπτωση καλό είναι να κάνουν μερικά διαλείμματα ελαφρών ασκήσεων· ας πούμε, αν είναι υποχρεωμένοι να οδηγήσουν για πολλές ώρες, μπορούν να σταματούν κάθε μία ώρα για να περπατήσουν για μερικά λεπτά.