Τα κρυοπαγήματα του δέρματος και των υποκείμενων ιστών συμβαίνουν μόνο όταν οι θερμοκρασίες είναι χαμηλότερες των 0ο C. Το δέρμα είναι παγωμένο, συμπαγές και φαίνεται λευκό ή κυανό. Το θύμα δεν έχει ευαισθησία και βεβαιώνει ότι αισθάνεται το μέλος σαν να είναι παράλυτο.
Μια κατάσταση ανάλογη, αλλά λιγότερο σοβαρή είναι, η κρυοπληξία. Το δέρμα γίνεται λευκό ή ωχρό και παραμένει ανυψωμένο σε πτυχές. Οι πρώτες βοήθειες για την κρυοπληξία συνίστανται στην αναθέρμανση του παγωμένου μέλους με ήπιο τρόπο, φυσώντας ζεστό αέρα στην περιοχή. Αφού ζεσταθεί το μέλος αρκετά, τότε γίνεται ροζ, ευαίσθητο και ελαφρώς οιδηματώδες.
Τι κάνουμε:
- Πρώτα από όλα, μεταφέρουμε το θύμα από το κρύο περιβάλλον και το φέρνουμε στα ζεστά. Αφαιρούμε κάθε ρούχο ή αντικείμενο που το στενεύει.
- Φροντίζουμε να καλέσουμε άμεσα τις πρώτες βοήθειες. Εάν το θύμα βρίσκεται σε μια περιοχή απόμακρη (περισσότερο από 2 ώρες για να φθάσει βοήθεια) τότε χρησιμοποιούμε την ταχεία μέθοδο θέρμανσης με το νερό: - Βάζουμε το παγωμένο μέρος του σώματος σε ζεστό νερό, θερμοκρασίας 39ο – 40ο C. Η θέρμανση πρέπει να διαρκέσει από 20 έως 40 λεπτά, ή μέχρις ότου ο ιστός γίνει μαλακός. Ο ασθενής αισθάνεται ένα δυνατό πόνο όταν ζεσταίνεται ξανά το μέρος που είχε παγώσει. Τότε μπορούμε να του χορηγήσουμε ασπιρίνη ή ένα άλλο αναλγητικό. Δεν πρέπει να τρίβουμε την περιοχή, ούτε και να κάνουμε μασάζ. Δεν πρέπει επίσης να επιτρέψουμε στο θύμα να πιει αλκοολούχα ποτά ή να καπνίσει. – Μετά την αποφυγή: το θύμα πρέπει να παραμείνει ξαπλωμένο, διότι δεν θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τα πόδια του μέχρι να ζεσταθούν. Πρέπει να αποφύγουμε την άμεση επαφή του θύματος με ρούχο ή κουβέρτες.
- Τοποθετούμε μια γάζα αποστειρωμένη και στέγνη μεταξύ των δακτύλων των χεριών και των ποδιών.
- Ανυψώνουμε ελαφρά το παγωμένο μέλος, έτσι ώστε να μειώσουμε τον πόνο και το οίδημα.
- Χορηγούμε ασπιρίνη ή άλλο αναλγητικό για να περιορίσουμε τον πόνο και το οίδημα.
Φροντίζουμε να προλάβουμε ένα νέο κρυοπάγημα.
