Είναι μια οξεία συνήθως αυτοϊώμενη ιογενής λοίμωξη. Οφείλεται στους ιούς της ινφλουένζας, και υπάρχουν διάφοροι τύποι. Για κάθε ιό της γρίπης τα γράμματα A, B, C, αναφέρονται στον τύπο.
Το στέλεχος υποσημειώνεται από τον τύπο και την χρονολογία κατά την οποία ο ιός απομονώθηκε για πρώτη φορά.
Αυτόματη μεταβολή στην αντιγονική συμπεριφορά του «ιού Α» της γρίπης είναι ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτής της νόσου και θεωρείται ότι είναι υπεύθυνη για την επιδημική της συμπεριφορά.
Η «γρίπη Β» δίνει μικρότερες επιδημίες και χαμηλότερη θνητότητα από ότι η “Α”.
H «γρίπη C» δεν προκαλεί επιδημίες και παρουσιάζεται σποραδικά.
Συμπτώματα
Όσοι προσβάλλονται από τον ιό της γρίπης εμφανίζουν αδιαθεσία, ανορεξία, μυαλγίες, αίσθημα θερμότητας ή ψύχους, ξηρό βήχα, κεφαλαλγία και πυρετό, ο οποίος μπορεί να κυμαίνεται μεταξύ 39ο και 40ο C κατά τη διάρκεια των 3-4 ημερών της νόσου. Όταν ο πυρετός υφεθεί (πέσει) η ανάρρωση είναι ταχεία, το πολύ μια βδομάδα, αλλά ο βήχας μπορεί να συνεχίζεται αρκετές ημέρες μετά.
Μετάδοση
Η μετάδοση της νόσου γίνεται από άτομο σε άτομο με τα σταγονίδια, όταν ένα άτομο που νοσεί βήχει, φταρνίζεται ή μιλάει. Ο ιός μπαίνει στο αναπνευστικό σύστημα όπου πολλαπλασιάζεται, φθάνοντας ένα μέγιστο σημείο μετά περίπου 48 ώρες και συνεχίζει να παρευρίσκεται στο αναπνευστικό για μια βδομάδα περίπου.
Διάγνωση
Η διάγνωση συνήθως γίνεται σε κλινικό επίπεδο όταν υπηρεσίες όπως το κέντρο ελέγχου νοσημάτων και της δημόσιας υγείας αναφέρουν ότι σε μια συγκεκριμένη περιοχή υπάρχει επιδημία της νόσου. Η καλλιέργεια ρινοφαρυγγικών εκκριμάτων και πτυέλων μπορεί να βοηθήσει καθώς και ορολογικές εξετάσεις.
Θεραπεία
Η θεραπεία της γρίπης είναι συνήθως υποστηρικτική, δηλαδή συνιστάται στον ασθενή να παραμείνει κλινήρης και να λαμβάνει πολλά υγρά από το στόμα.
Τα αντιβιοτικά χορηγούνται μόνο όταν υπάρχει δευτεροπαθής μικροβιακή λοίμωξη.
Η ασπιρίνη μπορεί να χορηγηθεί στους ενήλικες, όχι όμως στα παιδιά γιατί υπάρχει ο κίνδυνος του συνδρόμου Reye.
Πρόληψη - Συμβουλές
Το εμβόλιο της γρίπης είναι η ασφαλέστερη προφύλαξη. Το περιεχόμενο του εμβολίου καθορίζεται κάθε χρόνο από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας και βασίζεται στους ιούς Α και Β που επικράτησαν τον προηγούμενο χειμώνα. Τα εμβόλια προλαμβάνουν την νόσο στο 60-70% των εμβολιασθέντων.
Αμανταδίνη χορηγείται προφυλακτικά σε όσους δεν έγινε εμβολιασμός και φαίνεται να έχουν προσβληθεί από τη γρίπη κατά τη διάρκεια επιδημίας.
Ο εμβολιασμός είναι μια άλλη συμβουλή και ιδιαιτέρως για τους ηλικιωμένους και τους πάσχοντες από καρδιοαναπνευστικά νοσήματα.
Επιπλοκές
Οι επιπλοκές μπορεί να είναι εντός ή εκτός του αναπνευστικού συστήματος. Από το αναπνευστικό σύστημα μπορεί να αναπτυχθεί πνευμονία, οφειλόμενη απευθείας στον ιό της γρίπης ή ως αποτέλεσμα μιας δευτεροπαθούς βακτηριακής λοίμωξης που είναι και συνηθέστερη.
Επίσης ο ιός της γρίπης μπορεί να προκαλέσει λαρυγγίτιδα, τραχειίτιδα, βρογχίτιδα καθώς και παροξυσμό της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ).
Άλλες επιπλοκές εκτός αναπνευστικού συστήματος (οι οποίες είναι σπάνιες) είναι: εγκεφαλίτιδα, περικαρδίτιδα, μυοσίτιδα, μυελοπάθεια.
Ομάδες Υψηλού Κινδύνου
Στις ομάδες υψηλού κινδύνου ανήκουν οι ηλικιωμένοι, τα παιδιά (συνήθως σχολικής ηλικίας), οι πάσχοντες από καρδιοαναπνευστικά νοσήματα, καθώς και οι ασχολούμενοι με τα επαγγέλματα υγείας.
Επιδημίες γρίπης εμφανίζονται κάθε 1-3 χρόνια. Ο μέσος όρος των ατόμων που προσβάλλονται στην κοινωνία συνήθως κυμαίνεται στο 20% αλλά είναι δυνατόν να είναι και 50% σε μερικές ομάδες πληθυσμού.
