Μυωπία

Φυσιολογικά μία δέσμη φωτεινών ακτινών που πέφτει στο μάτι, συγκεντρώνεται επάνω στον αμφιβληστροειδή και έτσι έχουμε καθαρή όραση.

Στη μυωπία όταν μια δέσμη ακτινών πέφτει στο μάτι δεν συγκεντρώνεται επάνω στον αμφιβληστροειδή, αλλά μπροστά από αυτόν. Έτσι τα μακρινά αντικείμενα θα φαίνονται θαμπά από το μυωπικό μάτι, ενώ τα κοντινά αντικείμενα θα είναι καθαρά. Ένα συνηθισμένο φαινόμενο που παρατηρείται στους μύωπες είναι να μισοκλείνουν τα μάτια όταν θέλουν να δουν καθαρά ένα μακρινό αντικείμενο. Η μυωπία μεγαλώνει κατά την περίοδο της ανάπτυξης και σταθεροποιείται μετά την ολοκλήρωσή της.

Συμπτώματα

Το κυριότερο σύμπτωμα που θα οδηγήσει το μύωπα στο γιατρό είναι η μειωμένη όραση για μακριά. Στα μικρά παιδιά μπορούμε να καταλάβουμε από τη συνήθειά τους να πλησιάζουν τα αντικείμενα στα μάτια τους για να δουν καθαρά.

Αιτιολογία

Η μυωπία οφείλεται σε μεγάλο προσθοπίσθιο άξονα του ματιού (μεγάλο μάτι, αξονική μυωπία), σε μεγάλη διαθλαστική δύναμη του κερατοειδούς ή του φακού (διαθλαστική μυωπία όταν η δύναμη του κερατοειδούς είναι μεγαλύτερη από αυτή που χρειάζεται) ή σε συνδυασμό και των δύο. Η κληρονομικότητα παίζει σημαντικό ρόλο στην εμφάνιση της μυωπίας.

Διάγνωση

Η διάγνωση τίθεται από τη συμπτωματολογία και από τη μέτρηση της οπτικής οξύτητας. Αυτή γίνεται με τα οπτότυπα Snellen, τα οποία τοποθετούνται σε απόσταση 6 μέτρων από τον εξεταζόμενο, αποτελούνται από σειρές γραμμάτων τις οποίες καλείται ο άρρωστος να αναγνωρίσει.

Θεραπεία

Η διόρθωση της μυωπίας γίνεται με γυαλιά ή φακούς επαφής. Η χορήγηση γυαλιών δεν επηρεάζει την εξέλιξη της μυωπίας. Ο λόγος που δίνονται γυαλιά στον μύωπα είναι για να βλέπει καθαρά. Τα τελευταία χρόνια η αντιμετώπιση της μυωπίας είναι και χειρουργική με laser. Στόχος της χειρουργικής θεραπείας είναι ο μηδενισμός της μυωπίας, ώστε ο άρρωστος να μην ξαναφορέσει γυαλιά.

Επιπλοκές

Επιπλοκή της μυωπίας είναι η λεγόμενη εκφυλιστική μυωπία στην οποία εκτός από το ότι ο άρρωστος δεν βλέπει καλά, υπάρχουν και εκφυλιστικές αλλοιώσεις των χιτώνων του ματιού (αμφιβληστροειδή – χοριοειδή). Εκφυλιστικές αλλοιώσεις παρατηρούνται συνήθως στις υψηλές μυωπίες (πάνω από 6,0 βαθμούς), πολλές φορές όμως δεν έχουν σχέση με το βαθμό της μυωπίας. Όταν οι εκφυλιστικές αλλοιώσεις είναι βαριές, μπορεί η όραση να μη βελτιώνεται στο φυσιολογικό με οποιοδήποτε διορθωτικό γυαλί.

Οι κυριότερες εκφυλιστικές αλλοιώσεις που παρατηρούνται στη μυωπία είναι:

1) Η λέπτυνση του σκληρού (άσπρο του ματιού) με αποτέλεσμα αύξηση της μυωπίας.

2) Η αλλοίωση του οπτικού νεύρου (ονομάζεται μυωπικός κώνος).

3) Η ατροφία του χοριοειδούς (είναι χιτώνας του ματιού).

4) Οι αλλοιώσεις του υαλοειδούς (διάφανο gel που είναι μέσα στο μάτι).

Η σοβαρότερη επιπλοκή που παρατηρείται στην υψηλή μυωπία, είναι η αποκόλληση του αμφιβληστροειδούς. Οφείλεται σε εκφύλιση και σχηματισμό ρωγμών στον αμφιβληστροειδή. Η πιθανότητα εμφάνισης αποκόλλησης του αμφιβληστροειδούς είναι μεγαλύτερη μετά από εγχείρηση καταρράκτη ή μετά από τραυματισμό.