Πώς γίνεται να πεις σε κάποιον ότι πρέπει να εγκαταλείψει τη θαλπωρή του σπιτιού όπου έζησε τόσα πολλά χρόνια και να πάει σε ένα άγνωστο περιβάλλον, με άγνωστους ανθρώπους; Όλοι ευχόμαστε να μη βρεθούμε ποτέ σε καμία από τις δύο θέσεις: είτε στη θέση εκείνου που πρέπει να πείσει τον αγαπημένο του ότι πρέπει να μετακομίσει σ’ έναν οίκο ευγηρία είτε στη θέση αυτού που πρέπει σε μια τέτοια ηλικία να εγκαταλείψει το σπίτι του για ένα ίδρυμα που ούτε το ξέρει ούτε το θέλει.

Όμως πολλές φορές η ανάγκη επιβάλλει αυτή την αλλαγή και καλό θα είναι να είμαστε έτοιμοι να την αντιμετωπίσουμε.

Κανείς δεν μπορεί να δώσει γενικές συμβουλές και οδηγίες, αφού κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, με τις δικές της παραμέτρους και τις δικές της ιδιαιτερότητες. Όμως μπορούμε να ελέγξουμε και να ερευνήσουμε μερικά πράγματα πριν πάρουμε τη μεγάλη απόφαση.

Πρώτα η ασφάλεια

Το πρώτο και κυριότερο που πρέπει να σκεφτούμε είναι η ασφάλεια των αγαπημένων μας προσώπων. Αν ξέρουμε ότι δεν μπορούν πια να μείνουν μόνοι τους στο σπίτι, επειδή κινδυνεύουν, ας μην αφήσουμε το συναίσθημα να κυριαρχήσει πάνω στο καθήκον που έχουμε απέναντί τους. Δεν είναι σωστό να περιμένουμε να πάθουν κάποιο ατύχημα στο σπίτι ή στο δρόμο πριν εμείς αποφασίσουμε να πάρουμε τη μεγάλη απόφαση, όσο δύσκολη κι αν είναι.

Ψάχνουμε για ένα ίδρυμα με πολλαπλά επίπεδα υπηρεσιών

Ένα ίδρυμα που επιτρέπει την προσθήκη υπηρεσιών καθώς η υγεία των αγαπημένων μας χειροτερεύει με την πάροδο του χρόνου είναι το πρώτο που θα αναζητήσουμε. Αυτό αποτρέπει όλη τη φασαρία της μεταφοράς από το ένα ίδρυμα στο άλλο - φασαρία κυρίως για τους ηλικιωμένους που θα πρέπει να «ξεσπιτωθούν» για μια ακόμη φορά. Πολλοί ηλικιωμένοι μπορεί να αυτοεξυπηρετηθούν στην αρχή της διαμονής τους σε οίκο ευγηρίας, αλλά συχνά συμβαίνει με την πάροδο του χρόνου να χρειάζονται ειδική φροντίδα, για παράδειγμα, λόγω άνοιας. Μπορεί μετά από κάποιο καιρό να χρειαστεί κάποιος να τους φροντίσει για να πάνε στο μπάνιο ή για να πάρουν τα φάρμακά τους. Κι επιπλέον με το χρόνο πιθανώς να έχουν κάνει νέους φίλους στο χώρου του οίκου ευγηρίας. Για όλα αυτά η απόφασή μας επιβάλλεται να είναι οριστική: το αγαπημένο μας πρόσωπο θα αλλάξει μια φορά τόπο διαμονής.

Παίρνουμε συστάσεις – Επιθεωρούμε τους χώρους

Ο καλύτερος τρόπος να επιλέξουμε έναν οίκο ευγηρίας στον οποίο το αγαπημένο μας πρόσωπο θα ζήσει καλά είναι να πάρουμε συστάσεις από οικογένειας που αντιμετώπισαν την ίδια κατάσταση μ’ εμάς. Αν και οι απαιτήσεις όλων δεν είναι οι ίδιες, εντούτοις από αυτά που θα ακούσουμε θα σχηματίσουμε μια πρώτη γνώμη. Φυσικά επιβάλλεται η επίσκεψη στους χώρους διαμονής των ηλικιωμένων, ένας προσωπικός έλεγχος στον τρόπο διαμονής, στις προσφερόμενες υπηρεσίες και στην επαλήθευση των όσων υπόσχεται ένας οίκος ευγηρίας. Επίσης σημαντικό για την Ελλάδα είναι η εξακρίβωση της άδειας λειτουργίας του οίκου ευγηρίας και της καταλληλότητας του απασχολούμενου προσωπικού.

Ρωτάμε για τις δραστηριότητες

Ο οίκος ευγηρίας δεν είναι νοσοκομείο. Στο χώρο αυτό το αγαπημένο μας πρόσωπο θα ζήσει τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής του και θέλουμε να τα ζήσει καλά. Στη βάση αυτή ρωτάμε για τις δραστηριότητες του οίκου και ελέγχουμε αν πραγματικά τα υποσχόμενα τηρούνται. Έχει, για παράδειγμα, ο οίκος τη δυνατότητα να προσφέρει επισκέψεις σε ενδιαφέροντες χώρους, παιχνίδια, χειροτεχνίες, τραγούδι, χορό, τη δυνατότητα να ασκήσει κάποιος το χόμπι του ή να ασκηθεί;

Δημιουργήστε μια ανάγκη

Από τη στιγμή που θα αποφασίσουμε για το σωστό μέρος όπου θα μείνει το αγαπημένο μας πρόσωπο πρέπει να αρχίσει η διαδικασία αποδοχής αυτής της μετακίνησης. Η βοήθεια του προσωπικού του οίκου είναι απαραίτητη και χρήσιμη. Συνήθως το προσωπικό είναι εξοικειωμένο με τέτοιου είδους προβλήματα, μια και τα αντιμετωπίζουν καθημερινά. Μπορούμε να ζητήσουμε από τον υπεύθυνο του οίκου να μιλήσει κάποιες φορές στο τηλέφωνο με το αγαπημένο μας πρόσωπο, ώστε να δημιουργηθεί μια κάποια σχέση. Πρέπει επίσης να τους φέρετε σε άμεση επαφή ώστε να υπάρξει ένας διάλογος. Βρείτε τρόπους εξοικείωσης με το χώρο και κάποιους από τους ανθρώπους. Φυσικά όλα αυτά είναι δύσκολα και συχνά μένουν απλώς προτάσεις στο χαρτί, όμως η πραγματικότητα επιβάλλει μια κάποια σύνδεση και οικειότητα με το περιβάλλον, πριν το αγαπημένο μας πρόσωπο εγκατασταθεί εκεί για τα τελευταία χρόνια της ζωής του.